1 RABBİ İbramğa:
– Öz yurtuñdan çıqıp, soy-soplarıñnı ve baba evini qaldır da, Men saña kösterecek yerge ket.
2Men senden büyük halq asıl eterim,
seni bağışlarım,
adıñnı namlı eterim.
Sen özüñ ise Allanıñ bahşışı ol!
3Seni bağışlağanlarnı – bağışlarım,
seni qarğağanlarnı – qarğarım.
Seniñ vastañnen yer yüzündeki
bütün halqlarnı bağışlarım! – dedi.
4İbram, RABBİ aytqanı kibi, yolğa çıqtı. İbramnen beraber Lut da ketti. Haran şeerinden çıqqanda, İbram 75 yaşında edi.5O, qadını Sarey, oğlan qardaşınıñ oğlu Lut, özüniñ Harandaki bütün işlep tapılğan mal-mülküni ve episi hızmetçilerini yanına aldı. Olar, Hanaan memleketine yol alıp, anda keldiler.
6İbram, Hanaan toprağında boy-boyğa köçip yürgen soñ, Şekem şeerinece More degen terek yanına keldi. Bu yerde o zaman hanaanlılar yaşay ediler.
7RABBİ İbramğa kelip:
– Bu yerni seniñ evlâtlarıña berecegim, – dedi.
İbram, aldında peyda olğan RABBİge qurban çalınğan yerni qurdı.8Soñra o, Bet-Elden şarqta yatqan bayırlarğa taraf uzaq yolğa çıqtı ve anda öz çadırlarını öyle qoydı ki, Bet-El ondan ğarpta, Ay şeeri ise şarqta oldılar. Anda İbram qurban çalınğan yerni qurıp, RABBİge dua etti.9Soñra İbram turğan yerinden köçip, cenüp tarafındaki Negev degen yerge uzaq yolunı devam ettirdi.
No comments:
Post a Comment