1 Alla Nuhnı ve oğullarını böyle dep bağışladı:
– Doğıp çoqlaşıñız ve yer yüzüni toldurıñız.
2Er yüzündeki bütün ayvanlar, kök quşları, yerdeki mahlüqlar ve deñizdeki episi balıqlar sizden qorqsun ve siziñ ögüñizde titresinler: olar episi siziñ qoluñızdadırlar.3Evel yer yüzünde ösken er bir şeyni bergenim dayın, bütün ayvanlarnı aşamağa sizge razılıq berem.4Lâkin içinde canı, demek qanı olğan etni aşamañız.5Siziñ qanıñıznı, demek canıñıznı alğanları içün, bu qan tökkenlerini cezalarım. Em ayvannı, em öz qardaşınıñ canını alğan adamnı Men cezalarım.6Eger birev adamnıñ qanını tökse, onıñ qanını da adam töksün. Çünki Men adamnı qıyafetime köre yarattım.7Sizler ise doğıp artıñız ve yer yüzünde yerleşip çoqlaşıñız.
8Soñ Alla Nuhqa ve onıñ oğullarına:
9– Sizge ve siziñ nesiliñizge, ve episi sandıqtan tüşken içinde canı olğan mahlüqlarğa: quşlar, ayvanlar ve kiyik ayvanlarğa – bütün dünyadaki mahlüqlarğa Menim vadem bar.11Men sizge, endi taşqın suvlarından dünyadaki episi tiri can qırılmaycağını ve yer yüzüni boşatqan suv taşqını bir daa olmaycağını vade etem, – dedi.
12– Yer sakinlerine bergen vademniñ belgisi olaraq Men Öz yayımnı – kök quşağını – bulutlarda astım. Bu sizge ve bütün yaşağan mahlüqlarğa ebediyen bergen vademniñ belgisidir.14Kokte bulutlarnı toplağanımda, bulutlar arasında kök quşağı peyda olur.
15O zaman Menim aqılıma sizge ve bütün mahlüqlarğa bergen vadem kelir, ve er bir cannı yoq etken suv taşqını bir daa tekrarlanmaz.16Bulutlarda kök quşağı peyda olur, ve Men onı körip yer sakinlerine ebediy bergen vademni hatırlarım, – dedi Alla.
17Daa Alla Nuhqa:
– Bu Menim yer yüzünde yaşağanlarınıñ episine bergen vademniñ belgisidir, – dedi.
No comments:
Post a Comment