Avraam ve Avimelek

İbraim ve Avimelek
     1     İbraim andan çıqıp, Negev degen yerge yol aldı ve Kadeşnen Şur arasında yaşap başladı. Soñ vaqtınca Gerar şeerinde yerleşti.2Ozüniñ apayı olğan Sare aqqında İbraim: "O, menim qız-qardaşım", – dedi. Soñ Gerarnıñ padişası olğan Avimelek adamlarnı yollap, Sareni özüne aldı.3Amma gecesi Alla Avimelekke tüşünde kelip, oña:
     – Diñle, sen alğan o apay içün öleceksiñ, çünki onıñ aqayı bar, – dedi.
     4Avimelek ise oña daa toqunmağan edi ve:
     – Efendim, aceba, Sen qabaatsız milletni öldürirsiñ? – dedi. –

5Bu adam özü maña: "O, menim qız-qardaşım", – dep aytmadımı? Apay da: "O, menim ağamdır", – dedi. Men bunı temiz yüreknen ve qabaatsız elnen yaptım.
     6Alla onıñ tüşünde oña böyle dedi:
     – Sen bunı temiz yüreknen yapqanıñnı Men bilem. Onıñ içün, Menim ögümde güna yapma dep, saña o apayğa toqunmağa bermedim.7Şimdi ise apaynı aqayına qaytar, çünki o peyğamber. O, seniñ içün dua eter, ve sen sağ-selâmet qalırsıñ. Qaytarmasañ eger, bil ki, sen mıtlaqa öleceksiñ. Sen ve bütün seniñ eviñdekileriñ da ölecekler.
     8Saba tañda turıp, Avimelek öz hızmetçilerini çağırttı ve olarğa bütün bu şeyni aytıp berdi. Olar pek qorqtılar.9Soñ Avimelek İbraimni özüne çağırtıp, oña böyle dedi:
     – Nedir bu seniñ biznen yapqanıñ? Saña qarşı men nasıl güna yaptım ki, sen meni ve padişalığımnı bu büyük günağa batırdıñ? Sen maña olmaycaq şeyler yaptıñ.
     10Soñ daa qoştı Avimelek İbraimge:
     – Bu işni yapqanda, aqılıñda ne tuta ediñ?
     11– Belledim ki, kerçekten de bu yerde Alladan qorqmaylar ve apayım içün meni öldürirler, – dedi İbraim.12– Ondan ğayrı o, kerçekten de menim qız-qardaşım: anamnıñ qızı olmayıp, o, babamnıñ qızıdır. O menim apayım oldı.

13Alla maña babamnıñ evinden ketmege buyurğanda, men Sarege ayttım: "Yalvaram saña, maña bir eyilik yap: qayda kelmesek de, men seniñ ağañ olğanımnı ayt".
     14Avimelek qoy-eçkiler, tuvarlar, hızmetçi qızlar ve qullar alıp, İbraimge berdi, apayı Sareni de qaytardı.15Soñ Avimelek dedi ki:
     – Baq, bütün yerim seniñ ögüñde: qayda isteseñ, anda yaşa.
     16Sarege ise böyle dedi:
     – Men ağaña 1000 kümüş berdim. Bu, saña yaqın adamlarnıñ közünde aşalanğanıñnıñ üstüni qaplar, ve er kesniñ ögünde sen temiz olursıñ.
     17İbraim Allağa dua etti, ve Alla Avimelekni, onıñ apayını ve hızmetçi apaylarını tedaviyledi. Olar kene bala tapıp başladılar.18Evel ise RABBİ İbraimniñ apayı olğan Sare içün, Avimelekniñ evinde olğan episi apaylarğa bala doğmağa qısmet etmey edi.

Moavlılar ve ammonlılarnıñ kelip çıquvı

Moavlılar ve ammonlılarnıñ kelip çıquvı
     30Tsoarda yaşamağa qorqqanı sebepten, Lut şeerden çıqıp ketti ve dağlarda yerleşti. Eki qızı da onen edi. Lut eki qızınen beraber bir qobada yaşay edi.
     31Lutnıñ büyük qızı kiçigine böyle dedi:
     – Babamız endi qart, ve bütün yer yüzüniñ adeti boyunca bizge evlenmek içün yer yüzünde adam yoq.

32Kel, babamızğa şarap içireyik, onen yatayıq ve böyleliknen biz babamızğa evlât bağışlap, onıñ nesilini saqlap qalırmız.
     33Olar o gecesi babalarına şarap içirdiler. Soñ birinci doğğan qızı kirip, babasınen yattı. O ise, qızı ne vaqıt yatıp, ne vaqıt turğanını bilmedi.34Aylanır künü büyügi kiçigine:
     – Mına, men tünevin babamnen yattım. Oña bu gece de şarap içireyik. Sen kir de, onen yat, ve böyleliknen biz babamızğa evlât bağışlap, onıñ nesilini saqlap qalırmız, – dedi.
     35Bu gecesi de olar babalarına şarap içirdiler. Kiçigi kirip, babasınen yattı; o ise, qızı ne vaqıt yatıp, ne vaqıt turğanını bilmedi.36Boyleliknen, Lutnıñ eki qızı öz babalarından yüklü oldılar.37Büyügi oğlan bala taptı ve onıñ adını Moav dep qoydı. O, bu küngece moavlılarnıñ babası-dedesidir.38Kiçigi de oğlan bala taptı ve onıñ adını Ben-Ammi dep qoydı. O, bu küngece ammonlılarnıñ babası-dedesidir.